واکاوی حق آزادی بیان اتباع خارجه در ایران از منظر فقه اهلبیت، حقوق ایران و اسناد بین المللی
سید محمد حسینی دره صوفی
دانشپژوه مقطع دکتری فقه وحقوق قضایی، گرایش جزا و جرم شناسی، جامعة المصطفی العالمیه.قم، رایانامه: daraisuf@gmail.com
چکیده:
آزادی بیان از حقوق طبیعی انسان است و هرکسی حقِ برخورداری از آزادیهای خود را دارد. باتوجهبه اهمیت انجام این پژوهش سؤالی که پاسخ داده شده است این است که: آزادی بیان تبعه خارجه در ایران در فقه اهلبیت، حقوق ایران و اسناد بین المللی چی جایگاهی دارد؟ هدف پژوهش، شناخت دقیق قلمرو آزادی بیان تبعه خارجه و جایگاه آن در فقه اهلبیت، حقوق ایران واسناد بین الملل است. تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی با تکنیک پیمایشی است و ابزار گردآوری آن کتابخانه و دادههای دیجیتالی است. جامعۀ هدف آن اتباع خارجه مقیم ایران است. یافتههای تحقیق عبارتاند از اینکه: 1.آزادی بیان تا زمانی که در دایره شرع قرار گیرد و موجب ضرر به دیگری نشود، از پشتوانۀ فقهی برخوردار خواهد بود. در این راستا فرقی بین اتباع خارجه و غیر آن نیست.2.برخی ازمصادیق آزادی بیان در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بیان شده است اما کامل نیست. 3. در اسناد بین الملل نیز عبارات همه شمولی به کار برده شده است که بیانگر اثبات این حق برای اتباع خارجه است.
کلید واژه:
آزادی بیان، تبعه خارجه، مهاجر، پناهنده، اسناد بین المللی، قلمرو آزادی بیان

