اصول مدیریت زمان در منابع دینی

سید محمود محسنی
چکیده
مدیریت زمان، ‌به معنی انجام دادن به موقع کارها بدون اتلاف زمان است؛ کسی که زمانش را مدیریت می‌کند تمام امورش منظم و بر طبق برنامه است. در مورد مدیریت زمان کتاب و مقالات زیادی نوشته شده است توسط نویسندگان زبر دست و ماهر، ولی طبق تحقیقاتی که توسط پژوهشگر صورت گرفته است، تحقیقی یافت نشده است که اصول مدیریت زمان را از دیدگاه اسلام بررسی کرده باشد؛ لذا تا آنجا که ممکن بود این تحقیق، اصول مدیریت زمان را از نگاه اسلام بررسی کرده است. این تحقیق، از آنجائیکه از دیدگاه اسلام مورد بررسی می‌باشد نقلی می‌باشد و از آنجائیکه بعضی مطالب مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است تحلیلی می‌باشد؛ پس در نتیجه روش تحقیق، در این گفتار، نقلی و تحلیلی می باشد و ابزار گردآوری آن کتابخانه‌ای و داده‌های دیجیتالی می‌باشد. برای چگونگی مدیریت کردن زمان، اصول و راهکارهای زیادی گفته شده است؛ این گفتار، تنها به بررسی ده تا از از مهمترین اصول مدیریت زمان که در منابع دینی نیز به آنها اشاره شده است پرداخته است. و قبل ازبررسی این اصول، مختصرا به اهمیت هدف گذاری نیز پرداخته شده است؛ زیرا اولا باید ضرورت تعیین هدف برای فرد، محرز گردد تا برای رسیدن به آن هدف از این قواعد و اصول پیروی کند.
واژگان کلیدی: زمان، مدیریت، دین، اصول، هدف گذاری، مدیریت زمان

 

 

 

کتاب ادبیات عرب از منظر اهل‌بیت(ع) و بسترسازی یک تحول در ادبیات آیینی

سیدصالح صدر
چکیده
ادبیات آیینی به عنوان رساترین ابزار ترویج شعایر اهل‌بیت(ع) جزء مهم‌ترین مسائل علمی و هنری در آموزه‌های دینی است. بر اساس معیارهای ادبی انواع شعر، نثر، متونِ هنری و کلماتِ کوتاه که به رغم محتوای دینی داشتن دارای ترکیب‌های هنری باشد شامل ادبیات آیینی است. در پیشینه‌ آن می‌توان گفت از عصر پیامبر اکرم که جنگ‌ها در قالب رجزخوانی‌ها وجود داشته است ادبیات آیینی تا به حال همچنان در متن زندگانی انسان شیعه در عرصه‌های گوناگون اجتماعی دارای جایگاه پُر رنگ و با اهمیت است. کتاب «ادبیات عرب از منظر اهل‌بیت(ع)» که توسط دانشمند عالیقدر حجت الاسلام سید حسن سجادی دره‌صوفی نگاشته شده است به رغم دستاوردهای خوبی که پیرامون ادبیات عرب بر جا گذاشته است به عنوان عامل بسترساز برای تحول در ادبیات آیینی ظاهر شده است. هدف از این تحقیق دست‌یابی به مصادیق مبناساز و مصادیق حمایت از ادبیات آیینی در کتاب ادبیات عرب از منظر اهل‌بیت(ع) است که از سالها به این سو با این رویکرد به ادبیات آیینی نگاه نشده است. نتایج این نوشته نشان می‌دهد که دینی‌سازی ادبیات و هنر، معرفی پیشوایان دینی و مذهبی به  عنوان الگوهای ادبی، اهتمام ائمه معصومین(ع) به ادبیات و شاعران آیینی و سیره و گفتار آن‌ها پیرامون ادبیات؛ جزء پشتوانه‌های و حمایت‌هایی معنوی و بسترسازی برای ادبیات آیینی است که می تون به عنوان عامل جهت دهیِ ادبیات آیینی به سمت تحول و دگرگونی از آن یاد کرد.

واژگان کلیدی: ادبیات آیینی، ادبیات، اهلبیت، شعر، هنر. 

 

 

مخصص منفصل قاعده اقرار

سید محمد حسینی دره صوفی(دانشجوی دکتری فقه و حقوق قضایی، جامعة المصطفی العالمیه. قم)
چکیده
در صورتی که عام و سپس خاصی از مولا صادر شود، منجر به  تخصیص می شود و اگر هریک از عام و خاص مستقل از همدیگر باشد، مخصص منفصل نامیده می شود. در این پژوهش، قاعده اقرار به عنوان عام در نظر گرفته شده و قاعده من ملک به عنوان مخصص منفصل آن مورد بررسی قرار گرفت. در تحقیق پیش رو با روش توصیفی– تحلیلی، قاعده من ملک به عنوان مخصص منفصل قاعده اقرار، بررسی شد و مصادیق فقهی آن مورد پژوهش قرار گرفت. هدف نگارش، تسهیل امور مردم و گسترش قلمرواعتبار اقرار است. در پایان این نتیجه حاصل شد که اقرار، مختص به اقرار اصیل و بالغ نیست بلکه افراد دیگر مثل طفل، ولی، وکیل، وصی، عبد مأذون و اقرار متولی وقف نیز معتبر می باشد و به اقرار در این موارد توسط قاعده من ملک مشروعیت بخشیده شده است.
کلید واژه: قاعده من ملک، قاعده اقرار، مخصص منفصل، اقرار وکیل، اقرار کودک