بررسی معجزه از دیدگاه دیوید هیوم و نقد آن

علی محمد مبلّغ

 دکتری فلسفه اسلامی جامعه المصطفی و ارشد فلسفه دین دانشگاه ادیان و مذاهب.  [e-mail]
  چکیده
 معجزه یکی از دلایل اساسی ادیان در پذیرش دین بوده است. ادیان آسمانی هرکدام در عصر خویش با یک سلسله اشکالاتی مواجه می‌شدند و به ناچار برای آنکه پشت گرمی خود را به تأییدات الهی و آسمانی نشان دهند و اذهان را تقنیع کنند، دست به اعجاز و کارهای خارق العاده می‌زدند و از این طریق خیلی از اذهان را مفتون خویشتن می‌ساختند. ولی برخی افراد را از این چالاکی در پذیرش و بدون غور و بررسی، خوش نمی‌آمد؛ اما قاطبه‌ی افکار بشر در طول تاریخ تا دوران رنسانس و عصر روشنگرایی، در پذیرش آن خیلی چالاک و بی‌مبالات بودند. تا اینکه دیوید هیوم در قرن هفدهم رسماً علیه این آموزه موضع مخالف اتخاذ کرد و آن را بحکم اینکه با قوانین طبیعت سری ستیز دارد و اخباری که از اعجاز رسولان خبر می‌دهند را در مقابل اخباری که از قوانین ثابت و یکنواخت طبیعت حاکی است، تضعیف کرد این تحقیق با روش توصیفی_تحلیلی به بررسی نظر دیوید هیوم در مورد معجزه و نقد‌های وارده بر آن پرداخته است. و علاوه بر اشکالات معروف، چند تا اشکال جدیدی بر هیوم دست و پا شده است. 
  کلید واژه‌ها

 معجزه، دیوید هیوم، قانون احتمالات، قوانین طبیعت، اخبار معجزات.